سالها انتظار كشيدم يادمه از روزي عاشقش شدم كه هم سن وسالام تو بازياي بچگي داشتن حال ميكردن اما من دلمو عجيب باخته بودم اولش فكر كردم يه حس بچگونه است مثل احساسي كه به عروسكام دارم اما هر روز كه ميگذشت اين حس دروني عميقتر ميشد من بهش اب نميدادم ولي نميدونم چطور ريشه اش  محكم ومحكمتر ميشد يه روز دلو زدم به دريا اون روز بزرگتر شده بودم رفتم كه احساس قلبمو اعتراف كنم اما انگار زبونم با دلم هماهنگ نبود با خودم گفتم  لعنتي حرف بزن بهش بگو دوسش داري اما اصلا زبونم نميچرخيد اونقد اين دست اون دست شدم كه بهم گفت من بايد برم كلي كار دارم ميشه حرفتو بزني دوس دارم بشنوم بعد از هزارتا بدبختي تنها حرفي كه به زبونم اومد اين بود داري ميري مواظب خودت باش اخه هميشه خيابون خطرناكه.... اون رفت و من موندم بايه قايق خالي وسط قلبم كه هيچوقت ديگه هيچكسي پاشو توي قايق نذاشتاين گلها تقديم به همه ي عاشقايي كه يه روز فكر ميكردن نگفتن ودور بودن بهترين راه ابراز عشقه غافل از اينكه دست بي رحم باد مروت ومردونگي نداره و قلبه عاشقا رو هزار تيكه ميكنه وهر تيكه شو واسه يه افسانه ي دور با خودش به سرزمين بي كسي ميبره
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: